waarom oude rassen?


Bonte Bentheimer, Gloucester old Spot, Saddleback... Noem een varken niet zomaar een varken.

Ooit kende elke streek zijn "eigen" varkensras. Net zoals kippen en konijnen ( denk aan het "Brakelhoen" of de "Blauwe van Mechelen"). Terwijl de schapenrassen en ook koeienrassen langzaam aan weer in ons bewustzijn sijpelen en af en toe ook op tafel, willen wij nog een stapje verder gaan. Naast het biefstukje van de "Limousin", of het kippenbilletje van "de Ardense Goudkip", willen wij graag worstjes en koteletjes aanbieden van "Bonte bentheimer" of "Saddleback".
Voorlopig kennen we in België een enkele kweker van een oud varkensras en die levert aan de delhaize en sjieke restauranten, onder de misschien wel gekende naam "the duke of berkshire".
Waarom willen wij dan deze markt aanboren?? Puur economisch winstoogpunt? Om extra speciaal te doen? Om dat gewoon maar gewoon is.
Ewel nee. Zoals (bijna) alles bij ons is er over nagedacht.

Waarom is het "beter" een oud ras te kweken en te eten.
Puur wetenschappelijk heb ik niet direct feiten kunnen vinden. De reden is nochtans erg uitgebreid, maar berust zich meer op ons gevoel en interpretatie van de dierlijke factor in het geheel van de kringloop en ons gezond verstand. Natuurlijk is dit onze bescheiden mening en staat het u volledig vrij er compleet anders over te denken. Maar wedden dat het moeilijk(er) is na het lezen en proeven van onze ideeën?!


* streekeigen.
Net zoals fruitrassen voelen de streekeigen beesten zich beter in de eigen streek. In een geacclimatiseerde stal heb je daar natuurlijk niks aan. Maar als de beestjes jaar in jaar uit buiten rondlopen is daar wél wat van aan natuurlijk. Dit uit zich bvb in minder zieke dieren, of minder stress door de omgeving.

* selectie
Vroeger, toen alles veel eenvoudiger was, werd er niet geselecteerd op vlees/vetpercentage, de snelheid waarmee een beest dikker werd, de kortere darmen, de stressresistentie.... Vroeger werd er geselecteerd op de smaak van het vlees en op de overleving in het klimaat en omgeving. (als enige stressfactor).
Natuurlijk kan je dan discussieren waar de grens is van "goeie selectie" en "ongezonde selectie". Maar bij varkens kan je ervan uitgaan dat er tegenwoordig geselecteerd wordt op minimale kosten en maximale winst... (en niet voor de boer). En daar willen wij niet aan meedoen. Wij willen jullie de échte smaak van varkensvlees geven.

* variatie
Een mens verwacht een rijke variatie aan koopwaar in de rekken. Zodat er lekker te kiezen valt. 32 soorten cracotten, 20 soorten water. Maar toch wordt er genoegen genomen met "een koteletje" of "een worstje".
Zou u dat ook doen als u kunt kiezen tussen 20 verschillende koteletjes, van 20 verschillende varkensrassen, met 20 verschillende smaken en texturen????
Zou dat niet gewéldig zijn dat we evenveel keuze daarin hadden als in mueslis??
Elk soort vlees met zijn eigen lekkere en speciale accenten... En wij willen jullie daar alvast een voorproefje van geven.

Daarnaast is dé beste manier om verspreiding van “grote ziekten” te vermijden variatie in genen en kwaliteiten. Ieder ras reageert nu eenmaal anders op negatieve invloeden.


* uitsterven
Tegenwoordig zijn er oude rassen aan het "uitsterven". Natuurlijk zijn deze rassen allemaal ooit kunstmatig aangemaakt. Enkel ten dienste van de mens. Maar toendertijd waren ze zo verweven met de omgeving en het mensenleven, ze horen er dan ook gewoon bij. Mogen we ze dan zomaar roemloos laten verloren gaan, ten koste van die watervarkens, 1000-en bijeen, allemaal gelijk, rij naast rij naast rij naast rij...

Of zoals het steunpunt levend erfgoed het zegt ; tegenwoordig is er “een genetische verschraling van onze huisdierrassen” (meer info op www.sle.be). En dat willen wij persoonlijk tegengaan.

* interesse
Daarnaast is er ons gigantisch grote interesse in die oude rassen. Met bloedlijnen tot in de vroege 18e eeuw. Dieren met een naam, faam én historie. Rassen die elk hun eigen sterktes en karaktertrekken hebben, we kunnen niet wachten om ze te leren kennen.
Van 20 biggetjes elk met een ander vlekkenpatroon en de één met flaporen en de ander met hangoren.
Op zoek gaan naar kwekers, bergen ambtenarij overwinnen om ze tot hier te krijgen, boeren horen babbelen over dit ras of dat ras, al die charme daarrond... alleen al daarom zouden we het doen.


U ziet het.

Er zijn bergen redenen waarom nét die oude rassen. En als we u nu nog niet overtuigd hebben, dan moet je zeker een koteletje komen eten als onze eerste “oogst” klaar is. Wedden dat de smaaktest wel de doorslag geeft. En als we u wél overtuigd hebben, dan moet u ook zeker een koteletje komen eten.

Nog wat fototjes voor de liefhebbers van ons nest. Om maar even te tonen hoe groote ze ondertussen wel zijn...