contest

We laten het geheimzinnig plantje nog even mysterieus wezen, en beginnen gewoon nen nieuwen contest.
Je ziet hier 4 plantjes staan. Tzijn allemaal kiemplantjes, van dingen die in onzen hof staan te groeien. De eerste die alle zes de plantjes te goei kan raden is de winnaar.
(prijs ben ik nog aant verzinnen)

veel plezier!!!

mooie tijden breken weer aan

de tijden van geurige en kleurrijke bedrijvigheid in de keuken.
Sappen, jammen, chutneys, al dan niet alcoholisch...En we leiden dit kleurrijk bacchanaal in met de eerste rode aardbeien en de geurige trossen vlierbloesemmmmmm

In den hof van de Compagnie staan er helaas niet genoeg aardbeien om ze in de confituur te draaien, dus halen we ze in de Bekwame Boon of bij Ter Doorn. Ook onze vlier bevindt zich nog in Bonzaïstadium. Vlierbloesem wordt dan maar met ware doodsverachting, balancerend tussen de brandnetels langs het kanaal geplukt.


achach, wat een heerlijke tijden!

snoeziewoezie

ja, daar gaan we weer. Adoratie van die kleine wriemeldingen! Beelden schieten van die supersnelle wiebelende beesten is echter geen sinecure, dus al degenen die de beestjes te goei willen zien, komen best gewoon even langs!

Ondertussen is er al eentje geplet door Geus, en toen waren ze dus nog met 10.

Maar ze groeien als kool, Geus is veel meer op haar gemak, in vergelijking met vorig jaar, en ook de biggen zijn (daardoor?) veeeeeel rustiger.

les nouveaux porcelaux sont arrivaux!!!

Deze morgen om 9 uur ruilde Big I die warme gezellige baarmoeder in voor de helse tocht door het geboortekanaal en de winderige buitenlucht.
10 biggen kropen haar achterna alvorens de gigantische nageboorte tegen 11 uur tevoorschijn kwam en een einde bracht aan de bevalling.
Ferme Geus heeft dus zowaar 11 biggen, waarvan 8 boordevol vlekjes, te wereld gebracht. Deze keer konden we het aanschouwen, aangezien het in volle daglicht gebeurde. Zelfs de nijverige postbode staakte zijn ronde en kwam even meegenieten.

Het was weer mooi en sereen, kalm en rustig, en even later zaten ze allemaal al te lebberen aan de tepels.
Deze keer gaan we geen handje toesteken, en laten we het helemaal aan haar en de natuur over. Zo kan het gebeuren dat er biggen doodgelegen worden, of te grote achterkomertjes zijn en het niet halen. Maar voorlopig stellen ze het allemaal wel

Wat plant ik in mijnen hof?

Allez-hupsakee

nieuwe vraag, en weerom mooie prijzen te winnen.

Wie herkent deze plant? Jelle, haalt uw boeken maar al boven!

nous en amusons avec les champignons

Hier ten huize van de Compagnie kweken we al een tijdje eigen champignonnen. Zo met een kweekbak gekocht in het Vlaams zaadhuis. De handleiding belooft 4 vluchten zwammen. Ik weet niet waar het aan ligt, maar bij ons komen die niet in vluchten, maar aan de lopende band en in gigantische afmetingen.
En wat doen je dan als je een sjapinjonneke wilt plukken voor het eten en een reus tegenkomt... een beetje mee spelen..
en daarna opsmullen, want ze zijn ook gigantisch lekker. Echt een aanrader. Je kan ze er kopen in de hersft en winter, maar je doet er wel even mee.

Dit jaar experimenteren we ook met oesterzwammen op takken, gekocht via Velt, van Mycobois. Daar moet je eens gaan kijken! Nooit gedacht dat die zwammen eetbaar, laat staan kweekbaar waren. Hier lopen we alvast warm om er nog een paar uit te proberen.
(en Erinn mag gerust ons Frans verbeteren...)

we have a winner

De moeke zag plots het licht en herkende de kiemplant. Dat klein plantje groeit binnenkort uit tot bovenstaande kanjer; Gele Lupine. Ik heb de foto even gepikt van Wikipedia, aangezien ik blijkbaar geen foto heb van onze exemplaren van vorig jaar. Na de bloei komen er peulen met stekels aan, en in die rijpe peulen vind je glanzende zaden terug.

Nog wat meer info over Lupine

Van de familie van de vlinderbloemigen (zoals brem en klaver) , en geboren in Amerika, nen vuilen excoot eigenlijk-feitelijk.
Lupines zijn in staat stikstof uit de lucht te binden en daarmee de grond te verrijken, daarom dat ze ingezaaid worden als groenbemester, na de eigenlijke teelt van het veld verdwenen is. Helaas wordt dit hedentendage amper nog gedaan in de landbouw. Je hebt de blauwe, de gele en de witte lupine.
De zaden worden verwerkt in veevoeding of vermalen tot lupinemeel, voor menselijke consumptie. Zonder dat je het weet heb je er vast al van gegeten, want je vindt het terug in pasta's, koekjes ofpannenkoekenmeel. Lupinemeel wordt gezien als een goede vervanger van genetisch gemanipuleerde soja. Het gaat dan wel over de onschadelijke zoete lupine, aangezien de "echte"Lupine-zaden veel alkaoïden bevatten en dus giftig zijn voor mens en dier.

Wervel vecht al even voor de legalisering voor lupinemeel voor de menselijke consumptie. Een artikel daarover kan je hier vinden.

Allez, enazo hebben we weer iets bijgeleerd. Gezien het geestdriftige enthousiasme van enkelen onder jullie gaan we morgen van start met een nieuwe contest!

Doe eens sociaal: ga eens uit slingeren

Onder het motto: "alleenig is maar alleenig", smeten we een hoop raampkes vol honing en een vol-automatische slinger in de auto en reden we naar andere honingminnaars. Na een deugddoend maal togen we aan het werk voor, wat we bij aanvang dachten, een uurtje noeste arbeid.
4 uur later konden we huiswaarts keren, lichtelijk in de wind van het hard labeur en ook een beetje door die heerlijke en rijkelijk vloeiende wijn. Maar rijkelijk stroomde ook de honing.

We zijn er erg vroeg bij dit jaar, maar op 1 mei blonk hier dus al het vloeibare goud in de rijper.
Het smaakpanel beoordeelde hem erg zoet, met een toets pisseblom en een vleugje kastanje.


Helaas niet enkel goed nieuws op het bijenfront. Ook de eerste zwerm van dit seizoen was een feit. Wanneer een bijenkastje goed vol geraakt (vol van honing en werksters) begint de ontwikkeling van nieuwe koninginnen. Net voor de eerste nieuwe koningin op het punt staat om uit haar cocon te kruipen, gaat de oude koningin ervandoor, met een heel sliert van haar hofhouding. Dat fenomeen, typisch aan de lente, wordt zwermen genoemd. Je kan het niet missen als het in je tuin gebeurt, want op dat moment ziet den hof zwart van de bijen en gonst het alsof er een helikopter aan het landen is. De koningin heeft echter maar weinig goesting om veel te vliegen (en ze is ook niet gebouwd om dat te doen) en landt al gauw ergens in de omgeving. Ze wordt meteen "ingepakt" door duizenden bijen, en die tijdelijke hangplaats noemen we een tros. Eenmaal de tros hangt, gaan er verkenners op pad om een echte locatie te zoeken en de ganse tros te komen halen. Net dàt dient een imker (als hij de koningin nog van doen heeft) te vermijden. De tros dient opgevangen te worden, voor ze vervliegen naar onbekende plekken, en in een nieuwe kast geplaatst te worden. Tot op dit punt ging alles goed.
Maar de koningin vond haar nieuwe plek maar niks, en een dag later vonden we een lege kast terug... ze waren alsnog vervlogen en nu zien we ze niet meer terug. Erg jammer, want het was een goeie en zachtaardige koningin...

RaadjeplaatjeIII

Er waren al een paar verdienstelijke (allez, of een gooi naar) pogingen, maar dit kan beter!

allez, hup, hier nog een beeldeken.

Voorbij gevlogen

De appelbloesems hebben hun bloei gehad en hebben de blaadjes laten vallen en nectar laten stelen. Enkel wat bruine meeldraadresten herinneren aan de wondermooie witroze bloemen die zoëven nog de knoestige takken tooiden en knipoogden naar voorbijgangers. De appel is nu nog aan zijn innerlijke zoektocht bezig, maar het zal niet lang duren alvorens zijn bolle wangen de takken doen buigen.

Hoewel de appelbloesem voorgegaan wordt door die heerlijke helleborussen, krokusjes en bessenstruiken, kijk ik reikhalzend naar haar uit. Die eerste appelbloesem katapulteert me terug in de tijd, toen ik kon rondhollen in een machtige oude boomgaard. Die oude bomen waarin de bloesems als ware het vlinders of elfjes me toelachten. En dan die geur.... zelfs lindebloesems doen me niet zo genieten. Van stam tot tak, van bloem tot vrucht, van geur tot vorm, appelbomen kunnen mij bekoren.

Nog 1 jaar wachten. Nog 365 nachtjes slapen. En dan zijn ze erweer. Die wondermooie appelbloesems. En onderwijl kan ik genieten van haar sappige vruchten. Ook bij ons op de "boerderij" hebben we een paar appelbomen staan van, hoe kan het ook anders, oude rassen. Welke rassen kom ik hier nog wel eens vertellen. Later.