Het afrijden van de gouden tarwe, waarbij den boer in zijnen tracteur door de stofwolk verdwijnt, is een breekpunt van de zomer. Vanaf hier gaat het duidelijk in een rechte lijn naar de herfst vol oranje pompoenen en paarse vlierbessen.
Volgens velt en de fenologische kalender zitten we ook al in de nazomer. Die zomer die een gouden gloed over de wereld werpt. Waarbij je denkt aan geweldige oogstfeesten, met tafels vol eigen geteelde gewassen en gigantische opgevulde kiekens en een varken aan het spit. Laten we dus maar niet vermelden dat ik nog maar net aan het mulchen ben geslaan, een begin-zomer-werkje....
Oja, ondanks de karige moestuin-berichten is er wel degelijk eentje op den hof. En alhowel niemand me dit ooit zal willen beamen, ik vind dat hij het er vrij goed vanaf brengt dit jaar! We eten nog steeds erwtjes met hopen en die ene koolrabi is écht wel dik. Ik laat hierbij de breinaald-dikke prei- die ik vroeg in het voorjaar zaaide- en de bonzaai kooltjes buiten beschouwing. Of de worteltjes die er groen en vingerlang eruit komen. En de steeds maar verdwijnende pastinakels, een waar mysterie.
Maar had ik het al opver mijn fantastische sla, en die frisse rucola, de sloeber, die steeds weer in bloem schiet, of de boontjes die ik kunstzinnig heb laten groeien. En de hopen aardappeltjes, zo groot als bolleketten.
En zal ik u eens jaloers maken. Onze serre is geweldig. Halverwege juli scheurde ze helemaal open en verloor ze volledig haar functie, maar er groeien wél gele tomaatjes, heerlijke komkommers, rode paprika's en kromme aubergines!!!! ikke kei trots!
relativeringsvermogen. Dat is wat er écht groeit in de moestuin. Hoewel we dit jaar nog geen enkel maaltijd hebben kunnen zeggen "jawadde, allemaal uit den hof", ben ik wel ongelooflijk content als ik door mijn moestuin loop. En mijn groentenboer waarschijnlijk ook....
Als u mijn succes wilt komen beamen, dan bent u van harte welkom.
