lentegevoel


Vorige week. Het vriest dat het kraakt. Iedereen leeft verscholen in mutsen en sjaals. We staan, voor het eerst in zeven jaar, terug op schaatsen. Buiten dan nogwel. Uw boereken doet ook een poging. Na 37 valpartijen in 4 rondjes passeert hij gezwind, een rode blos op de wangen met de uitroep ""khem het beet!". Om daarna te strunkelen en een fractie van een seconde boven het ijs te zweven, alvorens met een loeiharde bonk het ijs te kussen.
Terwijl hij daar als een engel ligt te bekomen hoor ik hem mompelen: "liefje, ik peins dat het lente wordt". Lentegevoel. Bij -4....

Gisterenmorgen. Wakker worden halverwege de nacht, badend in het zweet. Té veel dekens!.
Tegen de ochtend is het allerlaatste sneeuw restje verdwenen en lopen de varkens al buiten voor hun eten gebracht wordt. Terugfietsend van de bakker, zonder muts, komt de zon van onder de wolken en doet de felgroene grasvelden oplichten. We waren de kleuren bijna vergeten. Ik betrap me erop dat ik mompel; "het wordt lente"....

Ijsbloemen


gisterenmorgen, Berekoud. Een naakte Beer glipt uit bed. Glipt even later, berekoud, terug in het warme nest. "geen warm water in de badkamer". dju
Even later, toch in de kleren geraakt, in de keuken. "Geen water in de keuken". Dedju
Gillende varkens, té koud voor hen, de wind is gedraaid en blaast nu binnen in het kot. nondedju

Gisterenavond, terug thuis. "Nog altijd geen water in de keuken". En de chauffage werkt er ook niet. miljaardenondedju.
Dus stonden wij hier gisteren kaarskes te branden onder de buizen en warmwaterbouillotten errond te draaien. Opdat het weer stromen zou.
Want, ook al spreken we hier steevast over "onzen boerderij", wij wonen in zo een klein oud huizeken, met muren van één steen dik en uit tijden waar men nog niet eens droomde van dakisolatie en dubbele beglazing.

De voorbije jaren werd dit leed steevast opgefleurd door het bloeien der ijsbloemen, maar dit jaar bleven de ruiten nog leeg.
Ze bloeien trouwens aan de binnenkant van de ramen....
Maar wel mooi hé.
Of, zoals ik elders al schreef "soms laat de Winterstilte haar masker vallen, droomt ze van de Liefde en stroomt het vuur door haar aderen. En dan bloeien haar ijsbloemen"



WinterWarmte


Het zijn mooie dagen in de winter.
Wakker worden in een warm Nestje, dicht bij elkaar. Je ogen nog niet opendoen, nog even wachten en je wentelen in eigen geuren, opgerold als twee pissebedden. Voelen dat het buiten weer wat witter geworden is.
Warme wollen kleren aantrekken (maar toch geen calsons) en de deur opentrekken. Een wit tapijt ontdekken waarin vroege vogeltjes hun kleine pootjes achter lieten. De poes huppelt mee naar buiten, als een sneeuwluipaard. In haar spoor bloeien kleine, zachte pootafdrukjes.
Door de verse sneeuw lopen, je eigen ademwolkjes achterna, en de beestjes eten geven (met wat warme melk en honing). Waarbij ze weigeren het kot uit te komen. Dat die sneeuw veels te koud is voor hen.
Als de zon opkomt, werpt ze een roze gloed over alles, als je diep inademt voel je je neushaar bevriezen. Na een ochtendwandelingetje terug in het bed kruipen en het laatste spoortje NestWarmte oppikken en meedragen doorheen de dag.
Bij avondval hangt de wereld in grijze nevels. De sneeuw en de lucht slokken alle kleuren op. Met rode sjaals, wangen en neuzen wandel je dwars door dit verstilde schilderij. Ruk je de rust naar de vaantjes wanneer je op de knerpende sneeuw wandelt.
Flonkerende ogen, tintelende vingertoppen, blozende billen en druipneuzen zonder zakdoek in de buurt....
Het zijn warme dagen in de winter.

spitten

Niet het spitten in de moestuin, in een poging de oogst deze keer "oogst" waardig te kunnen noemen, maar het spitten van vlees. Varkens meer bepaald (allez gij...)



Afgelopen zomer, toen de dagen eindeloos lang en ontiechelijk warm waren, draaien wij een varkentje op het spit. Dat moet je ook eens proberen. Nodig genoeg volk uit (want ge hebt wel een gans varken daar hangen) en vraag aan onwetende vriendjes en een ijverige vake of ze eventjes willen helpen. Nog nooit zo een lekker stukje vlees gegeten!! De biggetjes waren toen 4 maand oud, maar wat een smaak explosie!!!
En wat een leutig evenement, zo een spit. Dat begint al met het slachten, waarbij je de slager wel dient te zeggen dat het "om te spitten" is. Want dat vraagt een andere vorm van versnijden (het beest moet immers op zijn geheel blijven).
En de voorbereidingen van het spit zelf: nen diepen put graven, een ton (!) kolen gaan bestellen en een keer stevig slikken bij het betalen (btw van dieje ton hebben we nog 3/4 in de garage liggen, men had het een beetje misrekend...), een ganse constructie opzetten want-het-zou-eens-moeten-regenen (en natuurlijk was het van des ochtends tot des avonds 30 graden...), nen marinade maken en die gaan injecteren (stel u het maar zeer levendig voor) in de dooie varkens, een spit maken (dat had u nu toch wel gedacht dat we dit zelf zouden maken ipv het ons makkelijk te maken en er eentje te huren).... Het spit is eigenlijk een poepsimpele aaneenschakeling van loden buizen en hier en daar een gelast pinneken. Simpel. Ware het u het juiste gerief hebt én nen lasser kent....(er werd een laatste hand aan gelegd terwijl het eerste varken er al aanhing....)
En dan de dag zelf: om 10 uur kolen aan steken, om 13 uur varkens aan het spit en om 19 uur etensklaar. Slow cooking for real....
Mor lekker, we gaan dat nog doen. Als we nog onschuldige hulpjes weten te strikken tenminste..... (die 6 uur aan een stuk willen draaien aan het spit, varkentjes invetten met de marinade en dat allemaal over een schroeihete hoop kolen en bij 30 graden in de schaduw....)