vertwijfeling

Dat het hier de laatste maanden erg moeilijk is. Ondanks de mooie blauwe hemels, ondanks de vele vlinders, ondanks ondanksondanks
We boksen op tegen torenhoge vooroordelen. Worstelen met collega's en begeleiders om een manier te zoeken die voor iedereen werkt. Ploeteren ons doorheen het Frans.
En we wachten. We wachten en wachten en wachten tot wanneer we mogen beginnen.

Mogen, inderdaad, want gezien het project waar deel van uit maken, nog in volle ontwikkeling is, kunnen/willen/durven ze ons nergens toestemming voor geven. Dus vullen we onze dagen met heel veel muizenissen.
En kopen we af en toe, wars tegen alle eisen in, onszelf een bosmaaier, om tòch te beginnen. Omdat het ons een beetje beu wordt, al dat wachten.

Een boer die ons erg graag wilt helpen stak voor ons onderwijl 2 zeugen bij de beer en hiermee hebben wijeen drukkingsmiddel: binnen 6 weken hebben we een wei van doen, want dan komen de eerste dieren. Och, dat gaat zo leuk zijn!!

Het is bij momenten erg zwaar hier.
Maar we houden de moed, want, wat we doen, waar we wonen en waar we naartoe werken is nog steeds de hemel. Geen enge ziekte of een oorlogsland, maar gewoon een eigen boerderijtje. How cool is that?
En, der komen weer vele vriendjes en vriendinnetjes naar hier. Die ons komen verblijden met hun lach en hun zijn. (en kijk; er komen zelfs twee vogels zich een tijde nestelen bij ons)

Nu nog even deze bittere pil doorslikken!

Zilte zonde








We hopen hier al maanden op een beetje regen. Een beetje vocht, eenderwat. Maar het wilt maar niet komen.
Vandaag, bij avondval, terwijl een roze gloed zich over de bergkam verspreidt, draaide de wind. En die wind bracht de smaak van regen mee.
Hopelijk wordt het meer dan smaak...

Een week geleden gingen we dan zelf maar op zoek naar water, en trokken we naar de Camargue, een dikke twee uur rijden van hier. Wij vielen niet voor haar charmes, en het oerlelijk dorpje Les saintes Maries de la Mer was precies Blankenberge int klein. Int Lelijk. Maar we zagen wel de zee!!


Naar het strand moet je altijd een jas met Grote Zakken aandoen. En ze dan gaandeweg vullen met de mooiste schelpjes die het zand voor je verstopt.


Een wedstrijd werd gelanceerd. De Mooiste schelp!
het resultaat werd een weerspiegeling van ons eigen. Een psychologische visualisering zowaar.

Uw Boereken ging voor kwaliteit en zocht nauwkeurig die ene perfecte schelp uit.




Uw Boerinneken, in het bezit van reusachtige zakken, ging gewoon voor de massa.

Er van uitgaand dat daar de mooiste wel zal bijzitten. Ze hield pas op toen er echt geen torentje meer bijkon.




zegt u nu zelf, welks is de mooiste schelp?

We keerder huiswaarts onder een knalroze zon, met zilte lippen en rode wangen.




ps; de zonde uit de titel refereert hiernaar:


Een van ons trok een maand geleden naar het ijskoude Noordelijk Europa en bracht een badkuip pralinen mee. Machtig, om ze te scharrelen in een kilo zalig zoet gemoed. Van hier, uiteraard, de beste, wij doen niet voor minder.
De dagelijkse koffietjes waren kleine momentjes van smakelijk geluk.

(er waren ook de kleine hongertjes, de stiekeme goestingetjes, de trooststukjes, de avondsmaakjes, de nachtzoentjes, de goeiebeginnenvandendagjes, de gewoonmaaromdatweeenkilohebben-tjes....) En dus twee weken later, na het ontdekken van een gans nieuw smakenpalet (sjokola met bacon bvb) waren dit de twee aller aller allerlaatste pralientjes....


Maar man, dat heeft gesmaakt!



tere confituur


Een fragiele lente brengt ook tere bloempjes mee; het violètje. Het Maarts viooltje hier, en hemeltje lief, wat ruikt dat zalig. Wanneer je er langs loopt zwem je precies in die snoepjes.
Menig passant zag uw boerinneken de laatste dagen dan ook met haar poep de lucht ingestoken snuiven aan die bloemetjes. Er stonden er zoveel dat ik het zelfs aandurfde er enkele te plukken. En ze volgens een BoerinnenbondReceptje klaar te maken. Ge zijt boerin of ge zijtet niet hé.

Je plukt een kopje breekbare bloempjes, en je draagt ze voorzichtig naar binnen.


Je hakt ze in stukken, en dat is even gruwelijk als het klinkt: net alsof je vlindertjes fijnhakt...


Een kopje-en-half water opzetten met een half kopje suiker, als het kookt de fijne vlindertjes erbij steken, enkele minuten koken en dan de nodige hoeveelheid geleermiddel erbij doen.


En dan giet je het in een potje.

Bijzonder fijne smaak. "Water" vond het boerken.

Fragiele lente


Ook hier!
Al eventjes eigenlijk, en het is vrij onwezenlijk. We zien foto's passeren op het internet van de Belgische februari en maartdagen; grijs, koud, modder....We zitten er met grote ogen naar te kijken en trachten ons voor de geest te halen hoe we dat vorig jaar, in het gezellige Zomergem, ervaarden.
Terwijl we hier smiddags al moeten vluchten voor de zon, we elke dag opstaan in stralend weer en het categoriek weigert te regenen. Vrij absurd.
Na de ijskoude twee weken, is het hier in een keer omgeslagen naar zomerweer. Voor ons toch, die fransen lopen nog steeds rond met wollen truien, ge ziet da van hier dat het voor hen al warm is. Dries loopt sinds gisteren in korte broek (vanaf nu tot in oktober) en wordt lichtjes uitgelachen. (zijn spierwitte kieten kunnen daar ook wel voor tussen zitten)

Maar lente dus. Heel veel vogeltjes, bijtjes en zelfs vlinders. Bloemen en bloesems, overal schieten ze op. Maar het is allemaal bijzonder fragiel. Het heeft hier sinds begin december geen drup meer geregend, en het begint langzaamaan echt gevaarlijk te worden. De bloemen bevatten weinig nectar, bloeien kort en weinig. De velden zijn kurkdroog, het stof waait op als je erop loopt en de luzerne verdroogt voor onze ogen. Rivieren staan hier op zomerniveau (die Cèze waar we enkele weken geleden op schaatsten staat bvb al weer droog), en de wind waait ook nog eens erg hard, wat alles nog meer uitdroogt. Niet zo denderend dus....

Maar lente dus. Op de boerderij betekent dat werk: het (her)inzaaien van onze velden, gezien de luzerne eerst bevroor en dan verdroogde, het plaatsten van de omheiening (eindelijk!!!!), het klaarzetten van de moestuin, het werken aan de bijenkasten.

En overal bloeien de amandelbomen, sleedoornhagen en de peche-bomen. Waanzinnig mooi.